EVDE DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE BOZUKLUĞU
“Ferrari motoruna bisiklet freni takılmış çocuklar”
“Söylenilenler bir kulağından giren öbür kulağından çıkan çocuklar”
“Elleri dursa ayakları durmayan çocuklar”
“Kendi burada aklı başka yerde olan çocuklar”
“İstekleri hiç bitmeyen sabırsız çocuklar”
“ Her şeyi unutan ve her şeyi kaybeden çocuklar”
Yukarıda ki cümleler dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozuklu olan çocukların ailelerinin en çok kullandığı ifadeler. DEHB, kendini kontrol edememe ile belirgin nörogelişimsel bir bozukluktur. Çocuğun gelişim basamakları ve yaşına göre belirtileri farklılık göstermekle birlikte üç temel belirti kümesinden oluşur. Bunlar; dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik ve dürtüselliktir. Bu belirtiler çocuğun ev, okul ve sosyal yaşantısını olumsuz etkilemektedir. Bu çocukların odaları dağınıktır, koydukları şeyin yerini unuturlar bu yüzden aradıklarını çoğu kez bulamazlar. Sabah uyandırmak akşam ise yatırmak sorun olur. Evden çıkış saatlerinde bir türlü toparlanamazlar, evde bir şey unutup geri dönerler. Bir işi yaparken yarım bırakıp diğerine geçerler. Ya dersin başına oturduklarında aceleci davranıp bir an önce bitirmek isterler ya da çeşitli bahanelerle masanın başından sık sık kalkarlar. Aynı zamanda bu çocuklar yaşıtlarına oranla çok daha fazla hareket halindedir. Bitmek tükenmek bilmeyen bir enerjileri vardır. Koltuk tepelerine ve mobilyaların üstüne tırmanabilirler. Sakin oyunlar oynamakta güçlük çekerler. Genellikle çok konuşurlar bazen de konuşmak için konuşurlar. Oturarak yemek yerken bile zorlanırlar, sık sık oturdukları yerden kalkar ve dolaşırlar. El göz koordinasyon sorunları nedeniyle sakarlıkları da çok olur. Ev içinde ufak tefek kazalar, bir şeylerin kırılması gibi olaylar yaşanabilir. Düşünmeden hareket ederler, çok sabırsızlardır ve istekleri hemen olsun isterler.
Tüm bunlar anne- baba ile çocuk arasında çatışmalara sebep olur. Bir yandan sorunun ne olduğunu ve nasıl çözeceğini bilemeyen çocuğun eleştiriler nedeniyle zedelenen öz güveni, diğer yandan bu durum karşısında çaresizlik duyan ve çocuğa kızdığı için suçluluk hisseden anne-baba arasında gidip gelen zor bir yaşantı oluşur. Bu durumu hem çocuğunuzun hem de sizin adınıza daha da zorlaştırmamak için mümkün olan en erken sürede bir uzmana başvurup, destek almalısınız.
Psk. Dan. Hümeyra Mercan
